Iedereen is gelijkwaardig

Mark: “Als je de ideale samenwerking bij een organisatie zou mogen ontwerpen, hoe zou deze er dan uitzien?”

Hugo: “Ik vind dat al bijna een tegenspraak. Een ideale samenwerking ontwerpen. Bij die gedachte krijg ik een beetje de kriebels. Ook in het machine denken is samenwerken elkaar goed aanvoelen. Vroeger bij een brand ging je in een rijtje staan en gevulde emmers doorgeven. Dat heeft niemand geleerd of geoefend, noch is het ontworpen. Het gebeurde gewoon. En reken maar dat als iemand de emmer te snel doorgeeft of te vol maakt, dat er voldoende communicatie in de lijn is dat het anders moet. Niemand laat zich de mond snoeren. Iedereen is gelijkwaardig. Dat vind ik eigenlijk de basis van goed samenwerken. Duidelijke communicatie en hoffelijke openheid om als gelijkwaardige een gemeenschappelijk doel te realiseren. Plak je deze gedachte op situaties in een organisatie, dan kun je ze allemaal afstrepen: communicatie is vaak niet duidelijk zonder gedeeld doel, mensen praten niet als gelijkwaardige gesprekspartners, zijn niet open en praten met de verkeerde toon.

Kont in het gras en koffie erbij

En als je dus kijkt naar de wat meer creatieve kant van iets met elkaar bedenken. Dan is mijn ervaring van de samenwerking dat het teveel doodgepraat wordt. Neem de setting van brainstormen of een workshop. Allemaal om tafel lekker afgeschermd, ieder zijn eigen kant. Vooral bij een vierkante of langwerpige tafel. En daar begint de ellende al. De tafelschikking roept het ongewenste, hiërarchische gedrag op. Iedereen doet dan een zegje (de plas) en gaat weer aan het eigen werk (en alles bleef zoals het was). Dat is geen samenwerken, maar meningen delen… of erger mond houden. Dus wil je samenwerken bevorderen ga dan eens met je kont in het gras in de zon zitten met een kopje koffie erbij. Er ontstaat een ander gesprek dan aan een vierkante tafel in een witte, stoffige vergaderkamer.“

Wordt vervolgd …