Degenen die gek genoeg zijn om te denken dat ze de wereld kunnen veranderen, zijn degenen die dat ook doen -Steve Jobs-
Onthouden is leuk en effectief als je de juiste techniek gebruikt. Je zult verbaasd staan hoe makkelijk het is.
We vergeten hoe we onze hersenen moeten gebruiken en op school leren het ook niet. We leren door eindeloos dingen te herhalen en af en toe door ezelsbruggejtes te gebruiken. Maar de meest effectieve ezelsbruggetjes zijn heel anders.
Mark: “Als jij het onderwijs zou mogen hervormen. Hoe zou dat er dan uitzien?”
Charlon: “Als eerste wil ik mensen bewust maken dat ze meer in zich hebben dan dat ze tot nu toe hebben gepresteerd. Een persoon heeft 33% meer capaciteit dan dat hij of zij geeft. Ten tweede wil ik iedereen laten weten dat hij of zij een uniek persoon is. Dat er maar een is zoals jij en dat je alles kan wat je wilt. Het is bijvoorbeeld niet te raden dat als je het antwoord op 98 gedeeld door 2 niet weet, je bijvoorbeeld wel heel goed kan weten hoe je iets anders moet oplossen. Dus eigenlijk het wil ik het onderwijs zeggen: ‘laat de mensen doen waar ze goed in zijn.’.
Ik geloof er ook in dat als mensen iets moeten gaan leren dat ze vanzelf de juiste kennis opzoeken. Stel bijvoorbeeld dat je een taxibedrijf wilt beginnen en je weet niets van de taxi wereld. Dan ga je dat gaandeweg leren omdat je interesse daar ligt. Maar als je 17 bent en je moet cosinus leren en je weet niet waar je dat voor nodig hebt, dan heb je de interesse niet en kost het meer moeite om dit te leren. Ik geloof dus dat het handig is om iets te leren als je het het nodig hebt. Je haalt daardoor ook het beste uit jezelf.
Wordt vervolgd …
Mark: ”Waarom blijf je opleidingen volgen als je zou willen loskomen van dit keurslijf en kennis erg vergankelijk is?”
Hugo: “Ik wil achter de denkwereld van een bepaald gedachtegoed komen. Ik leer door continu te schakelen tussen denkstromingen en die te combineren. Pak psychologie, dat is puur een taalkundig verzonnen construct. Het enige fysieke dat echt bestaat is de mens. We hebben van alles bedacht om te begrijpen hoe de mens in elkaar steekt en zich op een bepaalde manier gedraagt. Het intrigerende van die gedachtewereld zijn de overtuigingen over dat gedrag. Zo denken we dat we normaal en abnormaal gedrag kunnen en moeten classificeren in categorieën. Maar waarom doen we dat? Van waaruit is dit obsessieve labelen ontstaan? En wat zijn de naargeestige gevolgen hiervan? Neem als voorbeeld de opvatting begin jaren 70 dat homofilie een stoornis was? Nu denken we anders, maar waarom eigenlijk? Antwoord op dit soort vragen geven inzicht in hoe mensen veranderen?
De Psychologie is dus voor mij een verregaande vakmatige deformatie. Psychologen worden in een bepaald keurslijf geduwd met vooringenomen kijken naar de mens. Dat is observeren zonder zien om mensen in een hokje te plaatsen en op iemand wat labeltjes te plakken. Die manier van in het leven staan, wat eigenlijk ook past bij hoe ik het onderwijs zou hervormen, is het niet voor mij. Ik vind dat eigenlijk een zielige manier van in het leven staan.
Mark: “Waarom noem je dat zielig?”
Hugo: “Omdat het ongelofelijk beperkend is. Voor iedereen. Het leidt ertoe dat velen de vermogens die ze hebben vanaf geboorte niet aanwenden. Ze gaan hun grenzen niet verleggen, want die zijn in beton gegoten. En je ziet wel, met technologie die dat mogelijk maakt, dat er ruimte komt om op veelzijdig naar de werkelijkheid te kijken. Virtual reality biedt een universum aan werkelijkheden. Maar wat mij het meest fascineert is dat je ziet dat er steeds meer kruisbestuiving komt tussen verschillende toepassingen uit voorheen gescheiden denkwerelden. Dat je een camera, die nooit bedacht is om in het lichaam te kijken, zo vernuftig in het lichaam kunt gebruiken om te opereren, dat je een borstkas niet meer hoeft open te snijden om een bypass erin te plaatsen. Kortom, Ik ben altijd aan het combineren. Helaas loop je dan wel steeds tegen de muren van verschillende denkwerelden op.”
Wordt vervolgd …
Mark: “Als je het onderwijs zou mogen hervormen, hoe zou dat er dan uitzien?”
Hugo: “Ik ben eigenlijk niet van kennis, maar van karaktervorming. Ik geloof niet zozeer in kennis, omdat kennis heel erg vergankelijk is. Wat we vandaag leren als waar, komen we morgen achter dat het onzin of achterhaald is. Alle kennis is namelijk verzonnen. Per definitie hebben wij mensen het bedacht.
Mark: “Kan je een voorbeeld geven?”
Hugo: “Simpel voorbeeldje is 1 + 1 is niet per definitie 2. Even los van het grapje dat 1 en 1 elf is. Feitelijk kan het van alles zijn. Tel 1 druppel bij 1 druppel, dan krijg je een grotere druppel. Niemand kan zeggen ik heb 2 druppels. De uitkomst is gewoon 1 druppel. Hij is alleen groter. En als je 1 chemische stof met een andere chemische stof samenvoegt en door een reactie verdampen ze, dan heb je niks meer. Dus 1 en 1 is ook nul. Explodeert het en je hebt duizenden druppels. Daarnaast kan je denken aan alle dingen die helemaal niet opgeteld kunnen worden. 1 appel en 1 pak melk is wat? Maar de conventie is 1 en 1 = 2. Belachelijk, daarmee beperk je dus het hele denken over wat feitelijk en waarneembaar zich voordoet.
Goed, terug naar je vraag. De hervorming van het onderwijs voor mij is het loskomen van hetkeurslijf waar we vooral kleine mensjes in duwen, want daar begint de ellende. Hedendaags onderwijs is een opgelegd leersystemen met een compleet eenzijdige zienswijze o.b.v. een aantal kernvaardigheden (schrijven, taal en rekenen). Vervolgens zeggen wij tegen alle kleine kindertjes: “Hartstikke leuk dat je eigen ideeën en gedachten hebt, maar die zijn niet relevant.” Creativiteit doet er niet toe en ga niet buiten de lijntjes van het geestinperkende onderwijssysteem kleuren. De lijntjes die de overheid heeft verzonnen zijn goed en juist. Zo kweken we generaties om netjes in het gareel te lopen. Zo is onze maatschappij opgebouwd. Dat is geen vorming, maar misvorming.
Dus als je praat over een hervorming dan zou ik dat keurslijf van kennis gewoon weggooien. Ik zou beginnen met “Alles wat je aan kennis leert is verzonnen!”. Wat we leren is slechts één manier van kijken naar de werkelijkheid. Ik zou kinderen en volwassenen veel meer vormen in de rijkheid van verschillende kijkwijzen en manier van gedragingen. Ik wil hun bijbrengen waarom een zienswijze of handeling onder bepaalde omstandigheden wel werkt en vooral wanneer niet. Het doel van onderwijs is toch zelfstandig denkende en handelende volwassen opleveren die maximaal kunnen bijdragen aan de maatschappij van morgen. Dan moet je ze niet vastketenen aan het denken van gisteren. Mijn visie op onderwijs heeft heel weinig te maken met kennis en van alles met karakter.”
Wordt vervolgd …