Je moet goed luisteren

Mark: “Hoe ga je in de praktijk om met het continu tegen muren aanlopen? Ik noem een muur even een paradigma. Mensen zitten vaak hiertussen vast. Hoe zorg jij in interactie met mensen dat ze daar uitkomen? Want dat is een hele uitdaging.”

Hugo: “Het is de vraag of dat een uitdaging is. Dat is op zich al een overtuiging die je beperkt. Mijn eerste uitnodiging aan jou is laat dat maar even los. Want als je daar vanuit gaat dan ga je onbewust krampachtig, geforceerd en onnatuurlijk gedrag vertonen. Je hebt namelijk de grondovertuiging dat de ander niet met jou mee wil bewegen. Beter niet doen dus.

Wat kan je doen? Het eerste en meest simpele is: “je moet goed luisteren”. Als je echt luistert en kijkt, dan hoor en zie je iemand dingen zeggen. Daar heb ik je net een voorbeeld van gegeven door je iets terug te geven. Zonder oordeel luisteren dus naar wat iemand letterlijk vertelt. Want daar gaat het vaak fout. Door te luisteren, vertalen in eigen woorden, te oordelen en dan terug te geven in eigen woorden. Het is dan niet langer wat de verteller heeft gezegd, maar wat jij als luisteraar ervan hebt gemaakt. Gevolg is weg verbinding. Let maar eens op hoe vaak dit gebeurt.

Het is maar hoe je er naar kijkt

Mark: “Ik vind het een hele kunst om te pakken wat iemand zegt, te bekijken vanuit verschillende invalshoeken en het dan ook meteen goed terug te geven, zodat de ander snapt wat je bedoelt.”

Hugo: “Ja, daar is geen universele wet voor. Je weet namelijk niet hoe je de ander mee kan nemen, want je weet niet wat zijn of haar referentiekader is. Dan is het tweede. Wat je teruggeeft moet in Jip en Janneke taal zijn. Klare taal gespeend van alle jargon. En als je dat dan ook nog verpakt in een metafoor helpt het de beelden vormen bij de ander. Neem de simpele metafoor van een banaan. Iedereen denkt dat een banaan krom is. En als ik nu zeg: “Een banaan is recht”. Wat zeg je dan?

Een ei of een peer is hartstikke rond

Mark: “Dat is maar net hoe je ernaar kijkt”

Hugo: “Ja, heel veel mensen, afhankelijk van hoe je het brengt, zeggen: ‘nee, dat is niet waar, een banaan is krom’. Maar het is precies hoe je ernaar kijkt. Draai een banaan 90 graden dan is hij recht en niets anders. Zeggen dat een banaan niet recht is, is dus feitelijk onwaar. En zo start het en-en denken in plaats van alleen of-of. Je kan ook een ander object pakken. Zo is een ei of een peer hartstikke rond.

Wordt vervolgd …