Een boek over succesvol samenwerken moet je niet alleen schrijven

Ik ontving van Eddy Hoogendijk het boek “Succesvol samenwerken”. Of ik deze hier wilde downloaden en lezen. Ik heb met Eddy samengewerkt toen ik bij een groot bedrijf ondersteuning leverde voor een groot programma. Ik download dus het boek en neem contact op om te vragen of ik hem wat vragen over het boek mag stellen als ik het boek heb gelezen. Dat is goed en we maken een afspraak.

In de tussentijd lees ik het boek. Het boek gaat over samenwerken, maar ook over veranderen en coachen. Een model voor succesvol samenwerken wordt als leidraad gehanteerd en er wordt gesproken over een ‘reis van samenwerken’. Dat is interessant. Een reismodel voor samenwerken. Wat zou hier achter zitten? Het voelt aan als een ‘persoonlijk ontwikkelboek’. Na verloop van tijd merk ik dat ik in het boek aan het zoeken ben naar de ‘Eddy’ achter het verhaal. Tijd voor de afspraak dus.

Een boek over succesvol samenwerken moet je niet alleen schrijven

Mark: “Hoe ben je tot het schrijven van dit boek gekomen?”

Ik heb al langer over nagedacht. Ik heb een keer een minor gedaan aan de hogeschool in Utrecht over Covey. Toen heb ik al een deel over Covey gedaan en toen is het gaan sudderen. Nu had ik het gevoel dat het een goed moment is. Ik wilde er wel echt werk van maken en dus aan mezelf een committent doen en ‘publiek’ uitspreken dat het gaat komen. Dus nu is het er gekomen. Het boek gaat ook over samenwerken, dus moet je dat niet in je eentje schrijven. Daarom heb ik verschillende mensen uit mijn netwerk benaderd om mee te lezen.

Ik breng graag gedachtegoed bij elkaar

Mark: “Er worden in het boek nogal wat theorieën aangehaald en uitgelegd. Pas in de voorbeelden zie je de toepassing en de ‘Eddy’ terugkomen. Daarom ben ik in jouw boek soms op zoek gegaan naar de Eddy achter het boek. Is dit een bewuste keuze? ”

Eddy: “Er zijn meer personen geweest, ook in mijn review groep, die zich dit afvroegen. Ik heb me daarom ook bewust afgevraagd of ik er nog een extra eigen stuk aan wilde toevoegen. Ik heb uiteindelijk besloten om dit niet te doen. Ik ben door de mensen die ik aanhaal geïnspireerd, zoals Stephen Covey, Kotter en Caluwe. Ik breng graag hun gedachtegoed bij elkaar. Dat is hetgeen wat voor mij waarde brengt.

Ik laat de ‘Eddy’ toevoeging zoveel mogelijk in de voorbeelden. Deze voorbeelden brengen het dichter bij de mensen voor wie ik het schrijf. Daarin probeer ik het gedachtegoed zoveel mogelijk te vertalen in ‘hoe doe je dat’ in een werkomgeving. Hoe breng je tot stand dat je een probleemoplossend team bouwt. Hoe zorg je nu dat je niet ingaat op de aap die op je schouder wordt gezet door de teammanagers of de teamleden. Hoe zorg je nu dat het team als geheel met oplossingen komt. Dus dat je zoveel mogelijk potentie eruit haalt. Dat probeer ik met voorbeelden te doen. Ik vind het daarbij goed om er ook een onderbouwing bij te geven. Het zijn niet alleen mijn ideeën. Ik ben ook weer gevoed door verschillende personen. Dat mag allemaal een plek krijgen.”

Wordt vervolgd …

Wil je samenwerken dan moet de relatie gelijkwaardig zijn.

Iedereen is gelijkwaardig

Mark: “Als je de ideale samenwerking bij een organisatie zou mogen ontwerpen, hoe zou deze er dan uitzien?”

Hugo: “Ik vind dat al bijna een tegenspraak. Een ideale samenwerking ontwerpen. Bij die gedachte krijg ik een beetje de kriebels. Ook in het machine denken is samenwerken elkaar goed aanvoelen. Vroeger bij een brand ging je in een rijtje staan en gevulde emmers doorgeven. Dat heeft niemand geleerd of geoefend, noch is het ontworpen. Het gebeurde gewoon. En reken maar dat als iemand de emmer te snel doorgeeft of te vol maakt, dat er voldoende communicatie in de lijn is dat het anders moet. Niemand laat zich de mond snoeren. Iedereen is gelijkwaardig. Dat vind ik eigenlijk de basis van goed samenwerken. Duidelijke communicatie en hoffelijke openheid om als gelijkwaardige een gemeenschappelijk doel te realiseren. Plak je deze gedachte op situaties in een organisatie, dan kun je ze allemaal afstrepen: communicatie is vaak niet duidelijk zonder gedeeld doel, mensen praten niet als gelijkwaardige gesprekspartners, zijn niet open en praten met de verkeerde toon.

Kont in het gras en koffie erbij

En als je dus kijkt naar de wat meer creatieve kant van iets met elkaar bedenken. Dan is mijn ervaring van de samenwerking dat het teveel doodgepraat wordt. Neem de setting van brainstormen of een workshop. Allemaal om tafel lekker afgeschermd, ieder zijn eigen kant. Vooral bij een vierkante of langwerpige tafel. En daar begint de ellende al. De tafelschikking roept het ongewenste, hiërarchische gedrag op. Iedereen doet dan een zegje (de plas) en gaat weer aan het eigen werk (en alles bleef zoals het was). Dat is geen samenwerken, maar meningen delen… of erger mond houden. Dus wil je samenwerken bevorderen ga dan eens met je kont in het gras in de zon zitten met een kopje koffie erbij. Er ontstaat een ander gesprek dan aan een vierkante tafel in een witte, stoffige vergaderkamer.“

Wordt vervolgd …